Pierwszy w Polsce portal poświęcony jeździe konnej w damskim siodle i nie tylko…
Podczas Mistrzostw Polski Amazonek w Damskim Siodle w Toporzysku miała swoją premierę książka Marka Gajewskiego „Piękno i elegancja znów w sporcie jeździeckim”. Dzięki Panu Darkowi Waligórskiemu każda startująca amazonka dostała tak bezcenny upominek. Jest to nowa pozycja, w której zapoznać się można z tym niecodziennym stylem jazdy. Wydawcą jest OJK Bór Toporzysko.
Wszystkich zainteresowanych zakupem książki zachęcamy do kontaktu z Ośrodkiem Jazdy Konnej Bór Toporzysko, tel. 18 287 38 32.
Niezależnie od tego czy zamierzamy jeździć konkursy sportowe, kostiumowe czy dosiadać konia po damsku tylko dla przyjemności, istnieją ogólne zasady dotyczące konia, stroju i sprzętu, których należy bezwzględnie przestrzegać w każdej sytuacji.
Nie każdy koń przyjmuje damskie siodło. Pod żadnym pozorem nie wolno jeździć konno po damsku na koniach, które mają tendencje do wspinania się.
Pomijając uwarunkowania psychiczne, koń „damski” powinien mieć wyraźny kłąb i szerokie łopatki, w przeciwnym wypadku siodło damskie będzie miało tendencje do przekręcania się.
Ponieważ siodło damskie jest dłuższe i dużo cięższe niż siodło sportowe, konie do jazdy po damsku powinny być większe. Nie wolno siodłać damskim siodłem koni młodych, przeciętnie dopiero konie 6-letnie gotowe są nosić damskie siodło (a rasy później dojrzewające jeszcze rok powinny poczekać).
W konkursach sportowych dla amazonek obowiązują przepisy i regulaminy PZJ dyscypliny ujeżdżenia i skoków, wraz ze szczegółowymi uzupełnieniami uwzględniającymi specyfikę jazdy w damskim siodle.
Część I z cyklu artykułów na temat jazdy po damsku opublikowanych w Koniu Polskim – nr.2,3,4/2006
„Czy można czuć się damą siedząc okrakiem, z rozdziawionymi nogami, na ruszającej się górze mięsa?!
Tylko damskie siodło gwarantuje, że siedząc elegancko na koniu czujemy się damą i naprawdę nią jesteśmy.
Przynajmniej póki w damskim siodle siedzimy…
Barbara Wrzesińska
Amazonka w damskim siodle to widok niemal niespotykany w dzisiejszym polskim jeździectwie. Po wojnie kobiety dosiadły koni okrakiem, w bryczesach, a damskie siodła i suknie do jazdy konnej powędrowały na strychy. Jednak piękno i elegancja jeździectwa po damsku nie dały o sobie zapomnieć. W wielu krajach – Anglia, Francja, USA – ten styl jazdy na przestrzeni ostatnich lat przeżywa swego rodzaju renesans. Odbywają się zawody sportowe w ujeżdżeniu, skokach, a nawet WKKW. Organizuje się pokazy i konkursy w strojach historycznych. Czyż zatem nie warto ożywić tej tradycji w Polsce? W 2003 roku powstało stowarzyszenie „W Damskim Siodle”, którego członkowie postawili sobie za cel nie tylko podtrzymywanie tradycji, ale również zaszczepienie na polskim gruncie oraz propagowanie sztuki współczesnego, bezpiecznego jeździectwa po damsku, o którym wiedza w naszym kraju praktycznie nie istnieje.
Część II z cyklu artykułów na temat jazdy po damsku opublikowanych w Koniu Polskim – nr.2,3,4/2006
Dziewczyna po damsku na koniu. Trudno o coś ładniejszego.
Wszystko, co wzbogaca kulturę popieram.
Sztuka jazdy konnej jest tyleż stara, ile piękna.
Niech żyją amazonki!
Xymena Zaniewska-Chwedczuk
Z damskim siodłem nieodłącznie związany jest specjalny strój jeździecki. Współczesny, bezpieczny strój do jazdy konnej po damsku składa się z żakietu oraz specjalnej spódnicy, która jest właściwie rodzajem fartucha, noszonym w komplecie z bryczesami tego samego koloru. Zanim jednak strój uzyskał dzisiejszy wygląd minęło kilkaset lat.
Dawny ubiór kobiet do jazdy konnej to amazonka. Nazwa ta pochodzi od wojowniczych niewiast greckich, które podobno pozbawiały się prawej piersi (“amazon” znaczy “bez piersi”), aby móc lepiej strzelać z łuku.W Polsce amazonka – zwana czasem “kawalerką” lub “myśliczkiem” – używana była od czasów Stanisława Augusta “do podróży, do konnej jazdy, a także w domu dla ciepła przez oryginalne panie.”
Część III z cyklu artykułów na temat jazdy po damsku opublikowanych w Koniu Polskim – nr.2,3,4/2006
Pomijając fakt, że jeździec ma obie nogi po tej samej stronie konia,
jazda konna po damsku różni się od jeździectwa w sportowym siodle
w kilku jeszcze innych aspektach.
Podstawowym problemem, przed jakim staje potencjalna uczennica, jest – oprócz odpowiedniego siodła i stroju, o czym była mowa wcześniej – koń, nie przyzwyczajony do damskiego siodła. Dlatego najpierw, przez kilka krótkich sesji, należy przeszkolić konia.
Jednym z często powtarzanych, a całkowicie błędnych, mitów na temat jazdy po damsku jest przekonanie, że w damskich siodłach jeździły tylko kobiety, podczas gdy w rzeczywistości sztywna etykieta nie pozwalała kobietom na wiele i jazda konna była dla nich wyłącznie rozrywką, w żadnym wypadku zawodem. Dlatego ujeżdżaniem i układaniem koni oraz codziennym ich trenowaniem zajmowali się wyłącznie mężczyźni. Oni właśnie przede wszystkim jeździli w damskich siodłach. Kobiety dosiadały koni wyłącznie „od święta” – na spacery konne lub polowania.
Widok z lewej:
Dosiad niepoprawny:
za bardzo po lewej – za bardzo po prawej
Pierwsza polskojęzyczna publikacja na temat jazdy po damsku od czasu wydania przez Maryę Wodzińską w roku 1893 książki „AMAZONKA. Podręcznik jazdy konnej dla dam”. „Podstawy współczesnej jazdy konnej po damsku” to elementarz, który zawiera niezbędne „ABC” dla amazonek pragnących uczyć się tego pięknego stylu jazdy – informacje na temat stroju, sprzętu i podstaw jazdy konnej w damskim siodle. Podręcznik ma 28 stron, jest ilustrowany wieloma zdjęciami.
KUP!